Gisteren ben ik thuis gebleven. Straffer nog, de tv ging zelfs niet op. Enerzijds omdat de voetbalgeschiedenis die de laatste weken geschreven werd gewoonweg degoutant te noemen valt. Anderzijds zelfbescherming. Op enkele minuten afstand zijn er enkele cafés te vinden die de wedstrijd van gisteren uitzonden.
Mezelf inhouden voor de wedstrijd, dat gaat nog. Tijdens is al wat anders. Na de verdiende 0-1 van Refaelov was ik geheid de fiets opgesprongen, om uiteindelijk met tal van (on)bekende een intens moment van vreugde te delen na het laatste fluitsignaal.
Het is gewoonweg des mensen, als je ergens naartoe leeft, dat die spanning er af moet.
Het lag dus gisteren niet aan de voetballers op het veld dat zij elkaar in de armen vlogen. Wil je dat voorkomen, dan had die wedstrijd niet gespeeld moeten worden.
En misschien was dat zo slecht nog niet. Want kan er mij eens iemand uitleggen waarom voetballers en de extra sportieve omkadering om de twee dagen getest worden, terwijl er zoveel werknemers zijn die dat niet kunnen. Die het moeten stellen met een telefoontje naar een arts die vanop afstand een inschatting maakt. En trek de lijn maar door naar (feestende) politici. De voorbije maanden werd er niet gevoetbald, en de politiek ligt al maanden plat. Ondertussen draaide maatschappij lekker door. Die maatschappij kreunde echter toen verplegend personeel, pakjesbezorgers, chauffeurs en dergelijke wegvielen. De mensen die tot op vandaag nog steeds niet getest worden.
Wat jammer genoeg niet wordt belicht, en evenzeer zijn waarheid verdient, dat is wat er gisteren allemaal wél goed ging.
Er was geen confrontatie tussen beide kernen. Er kropen geen supporters over de draad om de wedstrijd bij te wonen. Geen vieringen zoals in Liverpool en andere Leeds’en.
En daar mogen we best trots op zijn.
Wat weinigen lijken te begrijpen is dat we op dit punt zijn aangekomen door de niet afhoudende informatiestroom en sensibilisering. En ja, dagelijks zijn er voorbeelden te vinden van momenten waarop het misliep.
Aan beleidsmakers en andere influencers om ons daar op te blijven wijzen. Want we gaan nog enkele maanden moeten doorbrengen met covid. Aan ons om te wijzen op alles wat goed gaat, en in je directe omgeving mee te blijven sensibiliseren.
Van Ranst had het dus niet tegen Antwerp. Of tegen het voetbal in het algemeen. Hij bekeek het groter plaatje en lanceerde een zoveelste sensibilisering.
Goed bezig Marc, doe zo verder want het wordt een lange strijd.
Sven Naessens 