De vorige regering bespaarde meer dan twintig miljard bij werknemers en kleine zelfstandigen. Tegelijkertijd werd er miljarden cadeau gedaan aan de rest. Bedrijven die miljarden ontdoken werden hiervoor gewoonweg beloond, de deregulering van fiscale fraude bracht het jaarlijks verlies aan inkomsten ruim boven de 150 miljard. En alsof dat alles nog niet genoeg was smeet men er nog wat extra miljarden aan lastenverlagingen tegenaan, zonder tegenprestatie.
Het eindresultaat: ondanks de sociale afbraak een extra schuldenberg van 14 miljard én enkele extra politieke postjes erbovenop.
Dé vaststelling: daar waar er verandering werd beloofd, bracht men gewoon opnieuw veel van hetzelfde.
Om maar te zeggen: het was niet mijn regering. Net zoals Vivaldi ook niet de mijne zal zijn.
Ik moet dan ook een beetje lachen met die oneliner #Nietmijnregering en vraag mij af wat dan #welmijnregering zou moeten zijn? Vals Belang met Nva of met OpenVLD en enkele anderen? Opnieuw gewoonweg veel van hetzelfde, al zal er dan misschien een bruiner kantje aan zitten. In weze blijft dat sociaaleconomisch een ramp voor werknemers en kleine zelfstandigen. Geef mijn portie maar aan de kat.
Ik lees over een minimumbelasting voor rijken en een discussie over 1500 euro netto of brutopensioen. De volgende dagen en weken zal het dus weer gaan over het glas dat halfvol of halfleeg is.
Discussies in de marge wat mij betreft.
Een nieuw politiek systeem. Weg van de zelfbediening, met een focus op dienstverlening naar kiezers. Een systeem waarbij iedereen zijn deel moet bijdragen, zonder achterpoortjes en andere fiscale technieken. De mogelijkheid en steun om te ondernemen, binnen een gereguleerd kader. De herfederalisering van zaken die bewezen hebben niet te werken binnen de splitsingsdrang, en het omgekeerde voor zaken die niet werken op federaal niveau. En daarvoor niet langer kijken naar Vlaanderen of Wallonië, maar gewoonweg naar de plaatsen waar de noodzaak is. One size never fits all.
Een inclusief project dus, met een lange termijnvisie. Waar belastinggeld op een verantwoorde manier gespendeerd wordt, en waar politici verantwoording moeten afleggen voor hun daden. Gedaan dus met lonen in tijden van regeringsvorming, of miljoenen euro aan PR. Politici met rechten en plichten zoals hun kiezers.
Ik maak mij al lang geen illusies meer. Kiezen is al langer het enige dat nog democratisch is aan het politieke. En zij die #nietmijnregering gretig delen, net zoals diegenen die Vivaldi nu verdedigen, beseffen niet dat ze onderdeel van het probleem zijn.
Sven Naessens 