Het dragen van een broek werd heel lang beschouwd als een ‘mannending’. Heb jij eigenlijk een idee vanaf wanneer vrouwen een broek ‘vrijelijk’ mochten dragen, en welke eeuwenlange strijd daar aan is voorafgegaan?
De oorsprong van de broek gaat terug naar de eerste eeuw voor Christus, toen de Kelten een strakke broek droegen genaamd de ‘braccae’. De Romeinen vonden dit barbaars en de Romeinse man werd verboden deze broek te dragen.
Zelfs toen waren er die zich tegen dat conservatief gedachtengoed verzette. Soldaten in Noord-Europa en Iraanse strijders vonden de pantalon juist een verademing ten opzichte van de tuniek.
Sterker nog, zelfs de Romeinen die ver buiten Rome woonden, vonden de braccae erg comfortabel en droegen hem stiekem toch!
De kleren maken de keizer
Het was Alexander Severus (208-235 na Christus) die, volgens de geschiedenis, als eerste keizer in een broek werd gespot. Wat niet betekende dat het nu gemeengoed werd. Het kledingstuk bleef omstreden, en vanaf het jaar 397 werd het zelfs gewoonweg verboden in Rome. Trok je er toch één aan, dan volgde verbanning.
Pas na de val van het Romeinse Rijk (476) werd het heel gewoon dat een man een broek droeg.
Een man dus, geen vrouw!
Voor vrouwen bleef broekdracht eeuwenlang verboden. Bij wet zelfs! Droegen vrouwen er toch een, dan gingen ze het gevang in.
In 1800 werd er in Frankrijk of all places een officiële wet ingesteld die vrouwen het dragen van broeken verbood.
En dus was een broek een no go voor vrouwen, iets wat heden ten dage in bepaalde (religieuze) kringen nog steeds geldt . Uitzonderingen bevestigen de regel zegt men altijd: de vrouwen die mannenwerk (moesten) verrichtten in koolmijnen of fabrieken mochten de broek wel dragen. Net zoals de dappere vrouwelijke strijders die in de Eerste Wereldoorlog meevochten.
Pas tegen het einde van de negentiende eeuw versoepelde de wetgeving en mocht een vrouw alleen als ze ging fietsen of paard-rijden (met toestemming van het stadsbestuur) een broek dragen.
Ther’s she goes … Coco
De rebelse Coco Chanel staat te boek voorvechtster van boekdracht voor de vrouw. Het was echter Marlene Dietrich die op 6 december 1930 de wereld een schok bezorgde met de manier waarop ze verscheen in de filmklassieker ‘Morocco’. Ze prijkte op de filmposter in lange broek!
Vanaf dat moment verschenen meer en meer vrouwelijke beroemdheden in het openbaar in een broek.
Gek genoeg hebben de Parijse dames het langst moeten wachten op officiële toestemming om een broek te dragen. Pas in 2012 kreeg toenmalig president Nicolas Sarkozy het Parijse stads-bestuur zover om het decreet uit 1799 ongedaan te maken, zodat ook daar eindelijk een einde kwam aan het broekverbod.
In 2012 dus. Het is nog maar acht jaar geleden dat de wet op verbod van broekdracht voor vrouwen werd afgeschaft in Frakrijk.
Afgelopen zondag werd er nogal neergekeken op de jongeman die in een jurk op nationale tv verscheen. Puriteins Vlaanderen veroordeelde hem on the spot, en de inhoudsloze oneliners vergezelden de veroordelingen.
Daarbij ook dikwijls commentaren van vrouwen.
Dus deze blog is speciaal voor jullie. En de puriteinen onder ons.
Sven Naessens 